Bu toprak kokusu da ne ? Severim bu kokuyu ama bu sefer farklı bir güzel.Ama gözlerim , gözlerimi neden açamıyorum ? Göz kapaklarım çok ağır...Bir dakika, bir ışık , bir gölge görüyorum ,yavaş yavaş aydınlanıyor her yer.Burası da neresi , mezarlık , tamam da ben niye bu kadar yüksekteyim ? İnanmıyorum bu tabut,Ben öldüm mü yoksa ? Bu hafifliğim , bu huzur hali , aaa ama yazık adamcağıza beni tek başına kaldırmak zorunda kaldı tabutumdan , kim ki bu adam tanımıyorum.Mezar görevlisi olsa gerek
. "Hocam ağzına sağlık.Sen okudukça ben huzur buluyorum".Hocam da istemeye istemeye ama çaktırmıyor.İnsan aynı işi yapa yapa yaptığı iş kutsalda olsa bir yerden sonra ...
Gerçi anam babam sağ olsalardı onlarda bir Fatiha'yı , bir Yasin'i esirgemezlerdi benden.Sahi ya onları ne zaman göreceğim acaba , diğer ölen sevdiğim insanları , ya da doğru soru , görebilecek miyim ? Adamcağız kan ter içinde sonunda mezara yerleştirdi beni.
"Ağabey kıbleye yatırdın değil mi ? Sağol be ağabey hakkını helal et " . Ben de tam ölecek mevsimi buldum.Cıvıldak sıcak.Yalnız cenazem de tam tahmin ettiğim gibi , yalnız ve ıssız.
"Abi aman diyeyim şu tahtaları sık koy , o tahtaların arasından toprak girmeyecek şekilde olsun , zaten daracacık yer , birde toprakla uğraşmayayım , hatta o hasırı iki kat koyar mısın be abi hıh ? hah sıkı sıkı ..."
Bir dakika ben nasıl öldüm ? hiç hatırlamıyorum ki , en son Azmi ağabeyle birlikte onun mekanında içiyorduk.O yine bilindik nasihatlarını kulağıma sıralıyordu , bense iki kulağımın kapıları sonuna kadar açık , vızzz transit... O masada ölmüş olacağım herhalde.İyide azmi abi neden gelmedi cenazeme ki ? önemli bir işi olsa gerek.Yoksa Azmi ağabey gelirdi , gelirdi gelirdi canım kesin gelirdi.
Yavaş yavaş hatırlıyorum galiba , önce kalbim hızlı hızlı atmaya başladı , sonra gözlerim kararır gibi oldu , sonrasını hatırlamıyorum.Ama film şeridi görmedim bak onu iyi hatırlıyorum.Görmediği bir şeyi nasıl hatırlarsa insan o kadar hatırlamıyorum.Rakı da yarım kaldı ya...
Yavaş yavaş hava kararıyor.Toprağıda iyice yerleştirdi.Ruhum şimdi ne olacak acaba ? Akşama da büyük sınav.Allahım sen bana yardım et.Şimdi duaların bir kıymeti yok ki ..Bugüne kadar ne yaptıysa yaptın eşref efendi...Gerçi fazla yaşamadım.36 yaşındayım , yaşındaydım.Şimdi bu mezarı görünce Orhan Veli'nin bir şiiri geldi aklıma ;
Dün güzel bir kadın geçti kabrimin yakınından,
doya doya seyrettim gün hazinesi bacaklarını
gecemi altüst eden.
Söylesem inanmazsınız,
kalkıp verecek oldum düşürünce mendilini,
öldüğümü unutmuşum.
Gelelim mirasıma ; Kitaplarımı zaten yeğenime bırakmıştım.Yaklaşık 4-5 yaşındaydı , bir pazar günü karar verdim kitaplarımı yeğenime bırakmaya.hatta hepsinin üstüne kitapla ilgili kısa kısa notlar."Dayıcım bak bu kitabı okumadan önce şunu okumalısın , dayıcım bak bu kitabın yazım dili biraz ağır , bir sayfayı iki kere okumak zorunda kalabilirsin ama kitabı bitirince farklı bir dünya açılacak gözlerinin önüne" gibi tavsiyeler.o pazar günüden sonra aldığım her kitaba bu tip notlar bıraktım.Ayrıca günlüğümün bir kısmına da ona dair özel tavsiye ve notlar.Ara sıra çalışan bir buzdolabı , tüplü bir televizyon , bir de yatağım.Bunları da varlıktan saymayacağım herhalde.
Hoca da gitti , mezarcı da.İyice sulamışlar sağolsun mezarcı ağabey.Bu gördüğüm güneş batışı son mudur ? Bekleyip göreceğim.Belki de görmeyeceğim.Her şey kitaptaki gibiyse eğer , iki melek , sorgu ve sonrasında acılı veya rahat ,sonsuz bir uyku beni bekliyor.
Rakı sofrasında ölmeseydim iyi di ....
Yorumlar