GriBlue

Andre Kertesz,Chez Mondrian , 1965. SUÇ Ellerimi kurularken baktığımda, saat 09.00 olmuştu bile. Bu sabah kışın bütün ihtişamına rağmen, güneş, sokaktan sadece su içmek için eve gelmiş çocuk gibi kendini gösteriyordu. Sessizlik, güneşten sonra, masada senin oturduğun sandalyeye yerleşti. İki dilim ekmek, biraz peynir, bir fincan çay. Hep şikâyet ettiğin gibi sade ve sessiz ettim kahvaltımı. Eskiden, kahvaltımı bir an önce bitirip, gazetemi elime alıp, sanki seni görmezden geliyormuşum gibi, pencere kenarındaki koltuğa otururdum. Bazı alışkanlıklarım, bugün olduğu gibi, her pazar kalbimi bükmekteler. Seni hatırlatan her şey ortada. Sanki sana hala bir şeyler borçluymuşum gibi. Acımın taze oluşundanmıdır , gördüğüm her eşyada ciğerim sızlamakta.Kapının yanında duran vazoyla ilgili onlarca kavga etmişizdir , “ bu bir gün buradan düşecek ” diye. Fakat onbeş yıllık evliliğimizde, senin periyodik toz alma etkinliklerinden başka yerinden oynamamıştır. En sevdiğin