GriBlue

Bu günlerde okuyamıyorum.Başlıyorum okumaya ki sonra aniden bir sıkıntı , sanki yapacak o kadar çok işim varmış ta , kitap okumakta neyin nesiymiş ?  pehh..Ayaklarımı sallamaya başlıyorum.Okuduğum her kelime ağır ve gereksiz geliyor daha önce duymamışım gibi.Okumak için gözlerime değmesi için yerlerinden kaldırıyorum kelimeleri.Oysa eskiden öyle miydi ... Bin bir hevesle başlar , o hevesle bitirirdim. Şimdilerde okuyamıyorum.Her kelime bir şey çağrıştırıyor bana.Kendi kendime bunu yapmakta olduğum için nefret ediyorum.Bazen saplandığımı hissediyorum.Kuma saplanmış , çıkmak için uğraşmaya gönüllü olmayan bilmem kaç tonluk bir araç misali. Düşünmekten okuyamıyorum.Hep bir eksiklik hissi.Müzik olsun diyorum yanı başımda , sesini az kısayım diyorum , araya reklam , konuşmalar giriyor sinirleniyorum.Derken kapatıyorum radyoyu.Sessizlik.Hiç bozmadan sessiz sessiz okumaya başlayayım diyorum.İkinci cümlede bir şey takılıyor kafama , okuyamıyorum. Rüzgar hafiften esiyor , oturduğ