Bu günlerde okuyamıyorum.Başlıyorum okumaya ki sonra aniden bir sıkıntı , sanki yapacak o kadar çok işim varmış ta , kitap okumakta neyin nesiymiş ? pehh..Ayaklarımı sallamaya başlıyorum.Okuduğum her kelime ağır ve gereksiz geliyor daha önce duymamışım gibi.Okumak için gözlerime değmesi için yerlerinden kaldırıyorum kelimeleri.Oysa eskiden öyle miydi ... Bin bir hevesle başlar , o hevesle bitirirdim.
Şimdilerde okuyamıyorum.Her kelime bir şey çağrıştırıyor bana.Kendi kendime bunu yapmakta olduğum için nefret ediyorum.Bazen saplandığımı hissediyorum.Kuma saplanmış , çıkmak için uğraşmaya gönüllü olmayan bilmem kaç tonluk bir araç misali.
Düşünmekten okuyamıyorum.Hep bir eksiklik hissi.Müzik olsun diyorum yanı başımda , sesini az kısayım diyorum , araya reklam , konuşmalar giriyor sinirleniyorum.Derken kapatıyorum radyoyu.Sessizlik.Hiç bozmadan sessiz sessiz okumaya başlayayım diyorum.İkinci cümlede bir şey takılıyor kafama , okuyamıyorum.
Rüzgar hafiften esiyor , oturduğum koltuk , sessizlik , sokağın sakinliği , ev hali , karnımın tokluğu her şey müsait.Hani derler ya saha şartları olgunlaşmış.Çoğu zaman bu şartların hiçbirini aramama rağmen.5-6 kere ara verip okuduğum başlangıç sayfalarını okumuş gibi yapıyorum , çünkü baştan başlasam yine sıkılacağım.En iyisi mi ben kaldığım yerden başlıyayım.Zaten kitabı okumayı bitirsem bile mutlaka sıfırdan tekrar okuyacağım , huyum kurusun.İzlediğim filmlerde de bu böyle olur hep.
Hafif bir müzik seçiyorum bu defa kendime , iyice kısıyorum sesini.Kafamı boşaltmaya çalıştıysam da fayda etmiyor.Kiracılarımın ellerinde tarihleri olmayan ve belirsiz kontratlar.Farkına varıyorum ki gözlerim kitapta ama düşüncem çok uzaklarda.Kendi kendime sinirlenip kitabı olağanca hızıyla yere fırlatıyorum.
Okumaya çalıştığım kitabı yazan , emeği geçen herkese ve kitabı okumamı tavsiye eden arkadaşa özürlerimi bir borç bilirim.
Yorumlar